VEDALARIM..

Bir adým mesafe aramýzda..
Sessiz ve yorgun..
Yaþanmýþlýklarýn acý çýðlýklarýný duyuyor musun.?

O bir adým mesafede..
Uzatsan da dokunamam ellerine..
O mesafe,
öyle uzak ki..
öyle soðuk..

Þimdi
Biz
Birkaç dakika sonra
‘’Bir varmýþ bir yokmuþ’’ olacaðýz,
Ýki kahraman misali eski masallara..

Ve unutmayacaðýz,
Yüzlerimizde,
Yarýnlara saklayacaðýmýz son bakýþý..

Gül..Son kez gül bana..

Kurcalama göz bebeklerimi ama..
Hiçbir veda da aðlamam ben !

Yalan! Hele bir köþeyi dön sen..

Yüzüne bakarým çaresiz..
Ama dimdik karþýnda..
Ama umarsýz..
Ama çýkarsýz..

Ayrýlýklarda sevdaya dahilmiþ..
Yazýk ..!

Hep ayný þarký çýnlar kulaklarýmda,
Nasýl da yakýþýyor vedalara..

Franck Pourcel den /Anonimo veneziano..

Sonra yaðmur
usulca..
Ve sýkýca yumarým gözlerimi..
Görmezsin..
Bilmezsin..

Açýldýkça mesafe üþürüm
Köþeyi döner
Ve gidersin..

Hiçbir yaðmur ýslatamaz beni,
Göz yaþlarým kadar..
Ve göz yaþlarýmýn yetemeyeceði kadar
vedalarým var..

Sosyal Medyada Paylaşın: