Bayrak diktim topraklarýna.. Biz ölene dek sürecek bu savaþ.. Cesaretin varsa hala Çek kýnýndan aþk’ý en aciz yerimden sapla..
’Sana..’
Acýyý seviþtirdikçe bedenlerimizde bize yazýlýr bütün intiharlar.. Görmeyiz biz’i ölürken.. Ölerek seviþiriz belki ama, ölümüne seviþemeyiz asla..
Gölgem erir sonra avuçlarýnda.. Kül olur aþk, izi kalýr soluðunda.. En çok karanlýk üþürmüþ bilir misin ? Ben bilmezdim düþmeden önce anadan doðma yalnýzlýða....
Sen, sýzlamasýndan tanýrsýn katran siyahýna çalan gözlerimi. Ben özledikçe bakýþýndaki maviyi, þaha kalkar sessizliðim acýttýkça etimi..
Göðsümden saplanan bir kurþun gibi nefesinden vurursun kelimelerimi... Oysa onurluydum ben bir kadýnýn avuçlarýnda kül olmayacak kadar.. Þimdi dokunduðum her bedende kaza süsü verdiðim intiharlarým var..
Bana ‘’zaman’’ diyorlar.. Oysa bilmiyorlar, en derindense yaþananlar yüz yýllarca sürse zaman kaç yazar..?