Sakin ve emin adýmlarla kavradý sessizlik
þehri,
Sokak sokak dolaþýp girdi
koynuna gecenin
Soðuktu beton duvarlar,anlamý yoktu hiçbir hecenin
“püf” dedi rüzgâr, gözleri yaþlýydý,
Teker teker söndürdü ýþýklarý.
Saatler gece yarýsý
Zaman yarýna gebe artýk…
Kediler çöpleri döktüler,
Naralarý ayyuka çýktý.
Sokak lambalarýnýn gedikli kiracýlarý,
Tek cüretkâr onlardý zamana karþý,
Ve bir de aþksýz gecelerin insanlarý…
Duyulmada sokaktan sokaða isyankâr haykýrýþlarý,
Zaman sancýlýdýr artýk…
Kývrýldý sessizlik yeniden,
Sýzdý duvarlar arasýna.
Gün aðarmadaydý bulutlar ardýnda.
Islak sokaklarýn yolcularý vardý tek tük
Gözlerinde aþksýzlýðýn aðýrlýðýyla yürüyen...
Çocuk aðlamalarý duyuldu uzak yakýn evlerden,
Ýniltiler,iç çekmeler izbe köþelerden,
Soba çýtýrtýlarý,kapý gýcýrtýlarý,küfürler… derken,
Sessizlik sindi,
büzüldü ve sustu inceden…
sessizlik sustu...
Þehrin donuk yüzlü insanlarý,
Gördüler ki güneþ yine puslu.
Saatler yarýna karþý,
Zaman artýk yarýný doðurmuþtu…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.