Uçup gidiyordu sevdam Felç olan umudumun ellerinden Þu koskoca peron da Bir yalnýzlýðým kalmýþtý O yalnýzlýðý içine sindiremeyen Ve bir de ben… *** Ama hiç bir türlü Kalkýp gitmemiþ gibiydi tren Belki de inanmýyordu Korkuyordu belki de gerçeklerden Dili sanki tutulmuþtu Lakin hiç çýt çýkmýyordu Henüz acýlý yüreðimden… *** Bir “elveda’yý” bile Çok görmüþtü iþte Bana o vefasýz giderken Söz geçire biliyordum gözlerime Ýnanýyorlardý onlar bu gidiþe Ne kadar anlatmak istesem ama Dilimin döndüðünce Dilim anlatamýyordu yine de O’nun beni terk ettiðini yüreðime… *** Oydu aslýnda Oydu beni burada býrakýp giden Kara trenle uzaklaþan benden Aslýnda ise bendim, ben Tren gittikçe daha da küçülen Ve küçüle küçüle, Nihayet bir nokta haline gelen... *** Kala kala Tek baþýma kalmýþtým istasyon da Þu kýrýk dökük kalýntýmla ! Sanki yorgun bakýyorlardý gördüklerim bana Ben mi yorgundum yoksa ? Peki neden, Hýzlý hýzlý daðýlýyorlardý ya Yýldýrým þeklin de koþa koþa Her zerrem trenin gittiði tarafa ?!... X ================== Ý. HAKKI GÜRCANOK ================== +Ýst. // ÞÝLE // A Ð V A+
Sosyal Medyada Paylaşın:
Onatça Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.