Acı böber!
Acý böber ,datlý domat, yeþillikler var, diye
Bagýrýyordu adam.
Ýtekledigi pazar arabasýný durdurdu,terini sildi.
Semizotu biraz kötüleþmiþ miydi ne
Üstüne biraz su döktü.
<Aman caným satýlýrsa satýlýr, yoksa çöpe atarým> dedi.
Küçüklügü geldi aklýna....
Ufaklýgý hep baglarda geçmiþti.
Ýncir agacýndan düþmesini hatýrladý,gülümsedi.....
Ýncir agacýndan düþen eþek olur , derlerdi.
Küçükken bir kere düþmüþtü,
Günlerce eþek olucam diye aglamýþtý.....
O günleri hatýrladý...
Annesi domatesleri kesip salça yapýyordu,
Komþularý Nazife Nine inegini sagýp süt yolluyordu.
Ekmek ekmek gibi kokuyordu.
Soganý kýrdýgýnda gözün yaþarýyor,
Biberi yediginde acýdan gözünden yaþlar geliyordu....
Ninesini düþündü,nasýl yumurta kaynatýrdý ona,
Nasýl iyi bakardý.......
Gözleri doldu.....
Arabayý itmeye baþladý,
Bir yandan da bagýrýyordu< datlý domat ,acý böber var>
Hayat kavgasýydý adý çalýþmanýn.
Ekmek parasý için sebze ,meyve satýyordu.
En çok zabýtalara kýzýyordu.
Niye izin vermiyorlardý sanki onlara.
Geçen gün bir arkadaþýnýn arabasýný kýrmýþ,
sebzeleri yerlere atmýþtý zabýtalar...
Bir çocuk gibi aglamýþtý arkadaþý,
Yüregine köz düþmüþtü.
.........Kenara çekerken araba elinden kaydý,
Aþagý dogru kaymaya baþladý.
Giderek hýzlanýyordu..
Son sokaktan çýkarken son kalan kasa da devrildi,
Araba denize uçtu...
Baktý ardýndan arabanýn,
Daha ilk kira parasýný bile ödememiþti,
Gözleri doldu.
Yumrugunu sýktý alabildigine bagýrdý;
Ýstanbul dedi istanbul sana yenilmeyecegim.......
Yenilmeyecekti...
Ama nasýl ?
o da bilmiyordu....
Yavaþça yürüdü..
Gözlerinden iki damla yaþ aktý,
Cigaradan,
bir nefes çekti.
Off! dedi,
Yürüdü....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.