Bir deðil bin þehit olsa da bedelim.
Bu vatan için bin evlat feda ederim.
Yeis yok, korku yok! Nöbette hep askerim.
Ne bu bayraktan ne de bu vatandan geçerim.
Bu vatan bizim, namerde göz açtýrmaz askerim.
Söz verdi Ata’ya her an nöbette Mehmet’im.
Bayraða dokunan eli kýrar yine de süsler gökleri.
“Vatan demek! Bayrak demek!” dedi ve öldü þehidim!
Her biri bir kýnalý kuzu çýktý da daðlara.
Kimi döndü, kimi yas baðlattý analara, yavrulara.
Yine de bir Mehmet bin kattý da canýna.
Ateþ kustu yine sahip çýktý bu vatana..
Sanma ki eðilir, bükülür bu bilek pes eder bir gün.
Bir Mehmet gider, bin asker doðar vatanýmda her gün.
Kýyamet kopsa da , yer göðe karýþsa da böyle bilinsin ki;
Yine de vermez bu vataný, namerdin kýyameti olur o gün!