Dýþarýda, Lapa lapa kar yaðýyor. Doða, Güne neþe ile uyanýyor.
Bugün gündemimde; Ne haber baþlýklarý olsun, Ne de geçim sýkýntýsý. Hatta! O`nu bile unutmalýyým...
Haydi çocuk, Bana çocukluðunu ver, Bugün ben çocuk olmalýyým...
Önce þu sapaný boynuma takýp, Kendimi emniyete almalýyým. Hep karavana atarým ya neyse… Kuþ vuracaðým diyerek, Arkadaþlarýma hava atmalýyým...
Matematiðim yine zayýf, Hal ve gidiþim orta, Türkçem de iyi olsun. Aman...! Karnemin de ne önemi var, Tatilin tadýný çýkarmalýyým...
Kardan adam yapmalýyýz; Havucu ben bulmalýyým, Kömürü evden ben getirmeliyim, En çok ben yorulmalýyým, Yine en çok baþkalarý sahiplensinler, Ben seyirci kalmalýyým...
Karda kaymalýyým; En az ben düþmeliyim, En az ben ýslanmalýyým, Evde yine en çok dayaðý ben yiyip, Kaygýsýzca, zýrýl-zýrýl aðlamalýyým...
Kurt gibi acýkmalýyým; Þu gelen annem olmalý, Eteðine sýkýca yapýþýp, Yiyecek istemeliyim.
Yok…! yok... Olmadý çocuk, olmadý… Ýþte bu hiç olmadý. Lütfen çocukluðunu geri al, Oyunu kuralýna göre oynamalýyým. Çünkü; Benim annem, hiç olmamýþtý ki...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Osman AVCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.