Sýðmamýþtý çocukluðuma ne gökyüzündeki kardan ve buluttan ne de yeryüzünde kardan adamdan baþka birþey. Ne zaman yaðsa kar, pencereye koþardým. Heyecaným,belki o devlerden birini yakalarým... Kar yaðar, gök gürler ya! Tam tepede,bulutlarýn üstünde büyük merdivenler önünde devler ülkesinde. Kar toplarý yuvarlanýr, büyürdü. Her basamak öncesi güm, Sonrasý gümbür. Gümbür gümbür kartopu yuvarlama. Gümbür gümbür gökgürültüsü havada. Ýþte benim gökgürültüm. Gökgürültülerinde korkusuz yürüdüm. Bilirdim ki devler yine kar gününde. Kar yaðardý gökgürültüsü þenliðinde. ÞÝmdilerde ürkütüyor gökyüzü,gökgürültüsü. Biliyorum artýk; onlar orada deðiller. Ne de bulutlar kar günündeler. Bulutlarý daðýtmýþ, kanatlarý açýlmýþ. Hepsi farklý gürültüyle, hepsi ayný yere; yýldýrým gibi inerler. Sosyal Medyada Paylaşın:
cankat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.