Söz Yarası

dokunduðunuz sözcükler kadar sancýlýydý sesiniz
sahipsiz heceler dilinizde tökezlerken
öfkenize yenik düþüp cam fanusu tuz buz ettiniz
pusuda bekleyen gözlerinizin ayazý tetiksiz
yerle yeksan düþlerimiz…


suskun hayaller hançerlenip can verirken
yüzünüzde yine o sahte tebessümünüz…
ne çok alazýn soluðunda yandý sevinçlerimiz...
oysa siz þimdi boþluðumda çürüyen bir cesetsiniz…



söz yarasý kanatýrmýþ ruhun özünü
eylül ýslaðý yüzümde efkâr tüterken
ne kafiyesiz þiirler doðdu ellerime ah bilseniz!



ölümün çetelesini tutan ey hayat nerdesiniz!
kývranan mýsralarýn sesini neden duymazdan gelirsiniz
ki gafletle toprak kokan þiirlere
can suyu verme telaþý içindesiniz...



bu size son sözümdür!...
iç sesimin çýðlýðýndan ürken hüzün kuþlarý
gönül kafesini lütfen terk etmeyiniz!
sancýsýz
acýsýz aþk yaþanmaz çok iyi bilirsiniz…
……

artýk karasularýnýzý yýkýk iskelenin
moraran ayaklarýndan çekebilirsiniz…









Sosyal Medyada Paylaşın: