Ben
Þiir ve adamken
Düþtüm sessizliðin peþine
Kanaatkar deðildi suyun aðladýðý kadardý
Daðlarýn omuzlarýndan sevinçlerim
Þuh mevsimleri bilirdi burçlarýnda
Her mürai kavgasýnda eledim sebeplerini
Aþk sýfýrlý kocaman bir savaþken gövdemde
Ama yenildim bir çok mutlulukla
Her elin sesini iþittim ayrý ayrý
Her ses iþlendi göðümü hapseden kafeslere
Sýrasý geldiðinde ölmek diye ben buna derim
Topraða düþerken tohum
Ben miþli geçmiþ bir zaman çocuðuyken
Kaburga kemikleri olmayandým
Bir muhtardým ekmeði bilecek kadar
Sütünü içerdim kaderimin
Ölmek havsalamda yoktu o zamanlar
Yoktu kederlenip yokuþu tek bir nefesle üflemek
Kelimelere
Ben susmaca bir kandile yað verdim gövdemden
Tüm maharetimle uyandýðým da ölmüþ olacaktým
Öl-müþ
Diyet-imi bulduðum ilk ululukta býraktým
Mýzrak ucu da deðildi bakýþlarým
Eskiden beri gözlerim perdeli dolaþýr
Þiir girdiðinde içime
Ben bu perdelemenin arkasýndan çýkardým
Ben sefil bir gecelik hazza uðradým
Uðrak yerlerimi saklamadan
Ölüm anla(t)madan uykudan farkýný
Utanmasýz bir haklýlýk icat ederek erkliðimden
Orta ve korkmaz bir kývamda tutunmuþ hýncýmý
Azdým þiirin çarþýsýnda
Her ayna arkasý islendiði kadar aynaydý oysa
Elimi kýrýp dudaklarýmla asacaðým artýk þiiri
Varsa sevdiklerimin kabe duvarlarýnda bir yerim