Aylarca hiç çehre yok, Yüz görümlüðüm de, Kutup ayazý mý bu? Donup kaldý dimaðým, Bak, yüreðim buz tutacak.
Gülüþünde aptal sevda, Tepkisiz bakar inadýna, Yüreðim yorgun, çöker, Dayanacak adam da yok, Umudu yitik sevdam, Dizlerinin üstüne birden Ölümüne yýðýlýp kalacak.
Sanki benimle adýmlar, Peþimden gelen yâr, Sanki gölgen olur da, kaçarsýn adýndan, Baðrýnda bir acý, bir gam, Küf tutarsýn, Sürek avý gibi bak; Tuzaklardasýn, Hançeri sokmak kalbime, Ne kadar kolay olacak.
Hayaline þöyle bir dalsam da, Yâre söyleyiversem; ’Gerisi boþ’ desem, ’eðer yoksan’, ’Çünkü yalnýzlýðýmdan’, ’Sana akar insan selim’, ’Belki deli olacaðým’, ’Saçmaladýðýmdan’, ’Gitmezse ruhun, çýlgýna döneceðim’ ’Gidersen, aklým sende kalacak’.
Affet beni Yaradan, Yâr beni yoldan çýkaracak.
10.09.1999-08.06/08.09.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.