BEN DEĞİLİM

güneþ batarken akþamýn kýzýllýðýnda
kavruk daðlar gibi yanar gözlerim
bir fýrtýna kopar içimde sessiz
þimþekler çakar delicesine
asýrlýk çýnarlar devrilir içimde
devrilirim çaresiz

tutsaklýðým kalmaz
boþalýr gözlerimden
dökülür paslý zincirler
sýyrýlýp bileklerimden

ben o ben deðilim artýk
tanýyamazsýn o an ellerimden
zincire vurulmuþ mahkum misali
köþe baþlarýnda seni bekleyen

Sosyal Medyada Paylaşın: