Kavuþmak ümidiyle, Hep sana koþtuk… Açtýk yüreðimizin kapýsýný, Ardýna kadar… Seni aradýk yýllar boyu. Tam da bulduk! Dediðimiz anda, Kaybettiðimizi anladýk… Bazen çok yakýnlaþtýk, Seninle iki dost gibi… Ayaklarýmýz kesildi yerden. Mutluluðun tadýna vardýk… Ýþte bu dedik! Çok sevindik. Çok sevildik. Her þeyi güzel gördük… Bazen uzaklaþtýn bizden, Usul usul… Sen uzaklaþýrken Biz peþinden koþtuk… Yakalarýz ümidiyle. Oysa, Kaçan sen, Asla geri dönmedin! Seni çoðu zaman, Karþýlýksýz bildik… Ama Yinede sevdik… Ýhanet ettin bize, Vazgeçmedik! Yolunda ölüme bile, Severek gittik… Biz seni anlamadýk. Seni yaþarken, Hep öyle zannettik… Giderken de Sana kayýtsýz kalmadýk… Senin için, Ömrümüzü feda ettiðimiz gibi, Gülerek gittik ölüme… Bazen mecnun gibi, Býrakmadýk peþini… Sen bizim için Leyla oldun, Biz ise sana macnun.. Kimi zaman Kerem’de bulduk, Kimi zaman Aslý’da yitirdik… Mem u zin de ise Sende kaybolduk… Aþka dair ne varsa, Yüreðimizde bulduk…
Yüreðimiz parçalandý, Ama… Vazgeçmedik…
Yücel Demirtaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
M. Yücel Demirtaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.