Dünya, dünya Söyle bana Sen misin evrendeki tek kukla? Kukla mı oldun yazık sana Kimin eli, Kimin parası mı oldun dünya? Dünya, dünya Anla dünya Gözlerini aç gördün de susma. İplerle oynayan kim burada? Yoksa alıştın mı kukla olmaya? Yaşam kokarsın da İçten çürütüldün mü yoksa?
Kavganın, kanın, çıkarın evi Kan akıyor sularından, Barut, silah kokuyor havan. Kim seni böyle yıpratan? İnsanoğlu olduk da Bak ne yaman Böldük bölüştürdük alan alan.
Dünya, ah dünya Gördün mü bak Derinden derine ne dönüyor bak Kanun işler hukuk olur Ama adalet kime vurur? İnsanoğlu haykırmaya anca bahane bulur!
Dünya, koca bir kaya Ama ne kaya! Türlü dümen türlü tuzaklarla kurulu Sömürü olmuş sağ kolu Sor, dön bak kendine Sen, sen ol ipler senin elinde Dünya, Adalet, eşit ol tek düzende. Kara elleri kırmak zor değil Sen barış ol dünyam.
Yazgülü Tunar “balaban Kent Şairleri”
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazgülü TUNAR Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.