BİR SÖYLEYEBİLSEM...

Nasýl anlatsam bilmiyorum.
Belki yanýmda olsan bu kadar düþünmeme gerek kalmayacak.
Kelimeleri biraraya getirip cümle kuracaðým diye uðraþmayacaðým.
Belki boynuna sarýlacaðým sýmsýký ve doya doya öpeceðim seni.
Belki de ayaklarýna kapanacaðým; af dilemek için deðil,
Sevgimi nasýl anlatsam bilmiyorum ki.

Þimdi aramýzda þehirler var; kýtalar, okyanuslar kadar uçurumlar.
Artýk güneþten topluyorum seni,
Yýldýzlar baþucumda sabahlýyor senin yerine,
Rüzgar sesini fýsýldýyor en olmadýk zamanlarda.

Yalnýzým, hem sensiz hem de yalnýz.
Koca þehir bana dar geliyor,
Herkes üstüme geliyor sanki.
Sanki buralara hiç gelmedim,
Burada yaþamýyormuþum gibi.
Buralarý hiç sevemedim.

Ah bir yanýmda olsan neler yapmazdýk ki;
Düþünsene eski günlerdeki gibi,
Ben yaramazlýk yapar, sen de beni azarlardýn,
Sonra dayanamaz beni baðrýna basardýn.

Hatýrlarmýsýn ilk seni sayýklamýþým yýllar önce,
Kimbilir ne kadar sevinmiþsindir o zaman,
Yýllar sonra da dilimden düþmüyorsun ya neyse.

Bilsen ne kadar özlemiþim seni;
Kokunu, tenini, sesini en çok ta gülüþünü.
O kadar içten gülerdin ki,
Sana bakýp da katýlmamak mümkün deðildi.
Bakýþlarýn ise en katýsýný bile dize getirirdi.
Bazen o kara gözler karanlýðýnda hapsederdi bizi.

Geçenlerde deniz kýyýsýna indim,
Oturup baþbaþa seni konuþtuk denizle.
Masmavi gözleri vardý denizin,
Senin ki kadar sýcak bakýþlarý.
Önce bu þehri konuþtuk aslýnda,
Eski görkeminden uzak olan bu þehri.
Bu þehir yüzünden güneþin küstüðünü,
Yýldýzlarýn artýk onunla oynamadýðýný söyledi bana.
Ýnsanlarý anlamadýðýný söyledi,
Sanki ona cephe almýþlar.
Bencilce davranýþlarý onu derinden yaralamýþ.
Anlatýrken dolu dolu oluyor gözleri,
Bunlarý haketmediðini söyleyip duruyor.

Sonra laf dönüp dolaþýp sana geliyor, bizim hikayemize.
Baþlýyorum anlatmaya;
Uzun uzun bahsediyorum senden, sevgimizden,
Epeyce dertleþiyoruz,
O kadar candan dinliyor ki!
Birara kendini tutamayýp gözyaþlarýna boðuluyor,
Düþünsene deniz bile aðlýyor bu ayrýlýk mevsimine.

Elimde olsa buralarda bir saniye bile durmazdým,
Çýkar gelirdim ansýzýn,
Hep yanýnda olurdum hep seninle,
Sakýn meraklanma senden baþka hiçbir ihtiyacým yok,
Sensiz ne kadar iyi olunabilirse o kadar da iyiyim.

Neyse saat yine ayrýlýðý vuruyor,
Ha! Aklýmdayken söyleyeyim,
Geçenlerde gönderdiðim haberi aldýn mý?
Bak yine çattýn kaþlarýný,
Dur hemen kýzma postacýnýn suçu yok,
Sadece seni ne kadar çok sevdiðimi fýsýldamýþtým rüzgara.

Ýzmir, 2002

Yasin Akay


Sosyal Medyada Paylaşın: