Hani yaþarken aþaðýsýndaydým dizlerinizin, Ölünce, yukarýsýnda mýyým omuzlarýnýzýn. Türlü ifade yüzlerinizde, çeþit çeþit bakýþlar, Manasýný okuyamýyorum o gözlerinizin…
Doymazdýnýz gýybete, ortaya fesat katardýnýz. Durmazdýnýz, küçük çýkarlara beni satardýnýz. Ben ki, yine caymamýþ size yüreðimi vermiþtim, Siz ise, hala onun üstüne toprak atardýnýz…
Hani ben sað iken,bakmazdýnýz gözümün yaþýna. Soruyorum, þimdi ne diye toplandýnýz baþýma. Kim bilir, belki de sadece usul yerine gelsin, Belki de maksadýnýz; seyretmektir mezar taþýma…
Açýlsýn artýk gözleriniz, madem ki ben perdeyim. Siz rahatlayýn artýk, topraðýn altýnda, yerdeyim… Bir ömür ayak altýnda, bu gün omuzlarýnýzda, Cevap verin þu bana, Allah aþkýna ben nerdeyim?...
’Nafiz Tançaðlar’
20 Haziran2005-Gültepe Küçükçekmece/Ýstanbul
www.nafiztancaglar.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nafiz Tançağlar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.