Bitmeyecek gibi baþlamamýþtý... Sanki dünyada bir sen,birde ben vardým... Her þey öyle güzeldi ki.. Biliyormusun..? Seni hala sevdiðimi.. Söylemiþtim..Ne olursa olsun, Ölümde olsa bizi ayýran..Ben seninim.. Sabah güneþinim.. Karanlýkta parlayan ayýþýðým derdin.. /Lanet olsun Ölüm/! Seni benden alan.. Konuþurken dalar giderdin. .Neydi seni üzen? Neydi ölüme götüren ?.. Deðermiydi ? Bak yaþayan bir ölü býraktýn arkanda.. Ah! Aským..Birtenem../ Karanlýklar prensim. /Lanet olsun Ölüm/! Seni benden alan.. Yine karanlýk.. Yine ayýþýðý! Yine Kýþ/ Gecesi../ Sensiz../Yanlýz../Çaresiz.. Özlesim birtanem.. Özledim.. Önceleri öfkeydi../Ölüme.. Henüz yüreðime oturmamýþtý.. Þimdi ise yüreðime oturan koca bir Acý.. Karanlýk/Sensizlik/Acýmasýz yokluðun.. Geride kalansa bir çok Soru Ýþareti.. Ve bendeki/Boþluk../
MeyCem IþýK..
Sosyal Medyada Paylaşın:
meycem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.