Ve
Ne Güzel…
Þu hayattan biraz haz alabilmek ne güzel…
Neþ’eye çok derde az dalabilmek ne güzel…
Nefsin elinde beþer, bin bir tuzaða düþer.
Hakký hak þerri de þer bilebilmek ne güzel…
Bâki deðil hiçbir hâl, her haz, her dert ihtimâl.
Zorda tutunacak dal bulabilmek ne güzel…
Kulun edepte yeri, bir ileri bir geri.
Kötü huylardan beri gelebilmek ne güzel…
Erince sevdâ çaðý, açýnca gönül baðý,
Ferhat gibi bir daðý delebilmek ne güzel…
Ufak-tefek kedere, gönül kaynak göz dere.
Suçu yýkýp kadere gülebilmek ne güzel…
Yýkýlýrýz bir hýrla, yaþarýz bin kahýrla,
Gözyaþýný sabýrla silebilmek ne güzel…
Sanki, her þey felâket, ýstýrap çekmek âdet.
Felekten bir saâdet çalabilmek ne güzel…
Genç yetiþkin ihtiyar, dosta ihtiyaç duyar.
Eþi-dostu bahtiyar kýlabilmek ne güzel…
Maaþsýz garip baþý, terk etmez hiç gözyaþý.
Bir kaþýk helâl aþý bölebilmek ne güzel…
Ellerde kir para-pul, er geç eskir sýrtta çul.
Gözü-gönlü tok bir kul olabilmek ne güzel…
Hakkýn Resûlü bile, can verdi Azrâil’e.
Dilde þahâdet ile ölebilmek ne güzel…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.