TÜRK TARİHİNDEN DAMLALAR 15

Bir aðaç dökmüþtü hep yapraklarý
Söndü artýk bahçenin topraklarý

Menzilim süzgün, Söðüt süzgün bakar
Bursa mahzun, kor Edirne’m can yakar

Akdeniz hep sancýlardan kývranýr
Devletim hep aðrýlardan kývranýr

Döndü tâlih, sanki mevsim sonbahar
Ah, erir hep cenklerim, aðlar çýnar

Ýnle Ýstanbul, çaðým hüsran tutar
Ey Süleyman gel de bak, dert can yutar

Ey Yavuz gel diril artýk Han’ým
Akdeniz öksüz akar, yok dermaným

Devre hep ziftler karýþmýþ, çaðlarým
Kor þafaksýz, þimdi katran baðlarým

Çaðlamaz hiç askerim, sönmüþ közüm
Nur fetihler çýnlamaz, aðlar gözüm

Nurlu Ýstanbul, oturmuþ bekliyor
Nurlu devlet sustu, dertler yüklüyor

Hep gelir sultanlarým, dert daðlatýr
Yanký bulmaz mehterim, kor baðlatýr

Asra þimþek akmýyor, cenk olsa da
Köþkte bülbül doðmuyor, meþk olsa da

Bekliyor devlet, sabah meltemleri
Ýçte dinsin, kor þafak mâtemleri

Dirliðim hep çaðlasýn durmaksýzýn
Bülbülüm gülsün, vakit kurmaksýzýn

Düþmaným sussun, kýzýllar dökmesin
Milletim, sonsuz aðýtlar ekmesin

Bir murat doðsun, þafaktan çaðlayýp
Aþkla yansýn bahçeler, hep baðlayýp

Lâleler açsýn baðým, hiç solmasýn
Sancýlar dinsin, kahýrlar dolmasýn

Osman’ým baksýn, çýnarlar meyve yak
Orhan’ým baksýn, baharlar meyve yýk

Niðbolum tekrar tutuþsun isterim
Mehmet’im, bitsin amansýz gösterim

Akdeniz hep çaðlasýn, cenk baþlasýn
Milletim nur baðlasýn, meþk baþlasýn

Destaným hiç susmasýn âlemde hep
Cetlerim hiç doðmasýn, mâtemde hep

Kaygýlar gitsin hemen, yansýn çimen
Korkular bitsin, umut doðsun hemen

Beklenen rüzgâr, esip dursun bana
Cenkle ilk yazlar, esip dursun bana

Hep uzansýn milletim, gül köþküne
Kor Murat yan, girme sen sel köþküne

Çaðlamýþken þimdi rüzgâr bahtýma
Aþkla mefkûrem, otursun tahtýma

Saðmasýn düþman, sýcaklar üstüme
Tütmesin hiç, kor kucaklar üstüme

Yaylalar tekrar, sesimden gürlesin
Harmanýmdan kor ateþler harlasýn

( fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün / )

- . - - / - . - - / - . - /



Sosyal Medyada Paylaşın: