TÜRK TARİHİNDEN DAMLALAR 16
Bir duman sarmýþtý, solmuþ güllerim
Þimdi artýk baþka çaðlar yellerim
Kor cihan yaþlar döker, bað târumâr
Kalp yanarken, soldu hep her bir çýnar
Düþlerim suskun, deniz yýkmaz devir
Topraðým suskun, tutuþmaz hiç nehir
Ellerim cenksiz, yelim hep ters eser
Dillerim þevksiz, yelim hep cenk keser
Gel Murat Han, Baðdat’ým bak çaðlýyor
Devletim mâtemle sargýn, aðlýyor
Gül Murat’ým mehterim kýrsýn ayaz
Kör ufuklar çaðla, gün doðsun beyaz
Osman’ým menzilde tekbir beslesin
Murat’ým hep, kor zaferler süslesin
Tütmesin dünyam, güneþ doðsun Han’a
Çaðlasýn deryam, umut saðsýn Han’a
Tâlihin nur rengi, doðsun üstüme
Târihin kor cengi, yaðsýn üstüme
Haydi ceddim, çaðla yansýn Yunus
Kaygýlar gitsin, kýrýlsýn kör fanus
Nur baþaklar, hep yeþersin aþk ile
Kor ateþler, hep tutuþsun meþk ile
Topraðým bir türkü yaksýn durmadan
Dallarým hep meyve yýksýn durmadan
Milletim destan yazýp dursun yine
Sultaným umman süzüp dursun yine
Çaðla gülþen, çaðla mevsim, iþte can
Ýnle bahçem, inle bülbül, iþte Han
Meydaným, sen kör dumanlar yakma hiç
Sultan’ým çaðlar durur, kor yýkma hiç
Aldý ilham öncelerden , aþkla hep
Aldý ilham bahçelerden, meþkle hep
Sarsýlýr artýk bütün dünyam Han’ým
Dilde sensin, özde sensin Sultan’ým
Devre yaktýn nur umutlar þimdi hep
Asra yýktýn nur umutlar þimdi hep
Güldü devlet senle, vardýk menzile
Güldü millet senle, vardýk menzile
Çaðlýyor hep, þimdi mehter aþk ile
Ýnliyor hep, þimdi her yer meþk ile
Ey Murat Han, Sultaným, sendin güneþ
Ýnliyorken milletim, sendin ateþ
Göklerin kor rengi, dönmüþ ilk yaza
Cetlerin nur cengi, dönmüþ ilk yaza
Toplarým artýk çiçekler bahçeden
Milletin nur bahtý, çýkmýþ ökçeden
Ey Murat Han, vakte yangýn dökme sen
Kor ölümler tutma, vurgun çekme sen
Senle bulduk hep þifâ Sultan Han’ým
Kýlma hiç sen bir vedâ Sultan Han’ým
Þimdi artýk, korlu bülbül aðlasýn
Nur Murat gitmiþti, derdim çaðlasýn
( fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lün/ )
- . - - / - . - - / - . - /
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.