Deli gömleðini giy
Cin aklý kur saatin zembereðine
Ve kendi saatini yarat düþlerinden
Aþk istet göðüs kafesine
Sýðmaz dertlerle donat sesini
Meydanlarý susmuþ þehirlerden çýk
Küçük bir köyde olsa gir
Gir gövdenin her bir basamaðýndan
Ýçtenlikli bir kavgaya girmenin hazzýyla
Muhal deðil ölmenin ardýndan
Maskara bir mantar gibi dirilip var olmak
Gayri safisi gülmek olan bir insan yüzünden
Ýn eti kemiði geçerek ruha
Ruh dedimse soyulmuþ soðan kokusu gibi deðil
Bir atmacanýn hýncý gibi
Ya da bir mevsime taþýnýrken umut
Gözlerinden uyanan þafaðýn rengiyle eþdeðer
Aynadan çýk
Aþký gir nefesinle
Müddeti dolduðunda üþü
Titreyerek dön ah hanene
Gün evvelini çoktan unuttu ya
Az daha gülmek gelmiþti bir yarýnýn içinden
Az daha sevinçle bir þarký kotaracaktým
Kendi yarattýðým bu saatin tik taklarýna
Ve aþkýn huyunca bir heykel gibi kalacaktým
Sevmenin o engin bahçesinde
Yok satýcý bir adamken de ben böyle haþmetliydim
Geri kalmýþ tutkularýmla açardým kollarýmý
Ayan bir gölgem vardý safýmda duran
Ve ben her halükarda ona çok aþýktým
Ýmam hýzla dolduðunda her cephemden
Kendi rengimde sevdiðim her kadýna koþtum
Ýmam o zamanlar benim aþkýmdý
Hep en önde endam ederek
Çaðýrýrdý duasýna
Fýkýhsýz adýmlarýyla söz getiren kadar
Biperva idi sebepler üstü telkinler buyururdu
Ve çok anaçtý koynuna alýrdý yalnýzlýðýmý
Ah delilik nerdesin ey mukaddes kývamým
Sen olsaydýn en güçlü kanýmda
Ben tembihsiz sesimle konuþur
Ve þiirin en delisini söylerdim