BİLİR MİSİN OĞLUM

Bilir misin oðlum
Ýnsanda baht olacak önce
Bahtýn yoksa tahtýnda kaybolur, tahcýnda
Bahtýn varsa tahtýnda olur, tahcýnda
Yani kýsacasý þansý olacak insanýn bu dünyada
Bilir misin oðlum, varsa bir hikmeti
Tepmeyeceksin sakýn ayaðýna gelen kýsmeti
Bak sana kýssadan bir hisse:
“ Bir gün Yunus Emre’nin köyüne kuraklýk, kýtlýk çöker
Tarlalarý bile ekmeye kalmamýþsa tohum
Köylü neyi eker de neyi biçer?
Ýþ nihayet Yunus’a düþer
Koyulur yollara, tohumluk buðday istemeye
Þeyh Taptuk Emre’nin dergâhýna gider
Varýr huzura
Halimiz budur, der.
Þeyh sezer Yunus’un yüreðindeki cevheri
Ama önce biraz iþlemeli
Bir an durur, düþünür ne söylemeli
Sonra:
- Bak oðul, der. Tohumlar hazýr çuvalda. Hepsi de dýþarýda
Ama sana bir diyeceðim var, dinlersen
Tohumlarý býrak sana hikmet vereyim dilersen
Hikmeti býrak tohumlarý götür istersen.
Yunus düþünür, tarlalar boþ
Neyler köylüsü, birde dönerse geri eli boþ
Alýr tohumu düþer yola
Ama sanki adýmlarý gitmektedir geri
Yüreðinden, aklýndan çýkaramaz ayný düþünceleri
Tohum mu? Hikmet mi?
Hikmet mi? Tohum mu?
Durur bir an
Çevirmek olmaz elbet sunulan nimeti
Durur bir an ve derki;
Vardýr elbet þu hikmetin bir hikmeti
Tepmiþ olmayayým sakýn ayaðýma gelen kýsmeti
Ve döner hemen geri, çýkar yine huzura
- Þeyhim, der. Al buðdayýný ver hikmetini
Þeyh Taptuk Emre gülümser;
- Oðul, der. Bende bekliyordum zaten seni
- Al götür önce buðdaylarý köylüne
Ve hikmetini almak için buraya dön yine…
Böylece Þeyhin dergâhýna döner Yunus
Orada ilim, irfan ve hikmet sahibi
Bir derviþ olarak yetiþir…”
Yüreðine, sevginin, hoþgörünün tohumlarý ekilir
Ve o tohumlar ki
Asýrlar boyu, insanlýðýn gönlünde yeþerdi
Çiçek açtý, meyve verdi...

Yani kýssadan hisse dedik ya oðlum
Ýnsan seçimini doðrudan yana kullanmalý
Doðruluk zaten beraberinde getirir, diðer nimetleri
Bilir misin oðlum
Þeytan sanki bal sürmüþ haram denen þeye
Aman oðlum sakýn el sürme yasak meyveye
Alýþtýr kendini doðrudan yana, içindeki sesi dinlemeye
Vicdanýn sana seslenir de duymazsan
Kurallarý vardýr bu oyunun, uymazsan
Ýnan oðlum, son piþmanlýk hiç fayda etmez ne yapsan
Bilir misin oðlum, birde her þey olmalý ölçüsünde
Yediðinin, içtiðinin bile kaçýrýrsan ölçüsünü
Ne böbrek kalýr adamda, ne mide, hatta ve hatta
Aþýrýya kaçmamalý ne nefrette nede sevgide
Ýnan oðlum onlarda bile
Ben babayým, gücüm yettikçe istediðini dile
Ama aþarsa gücümü, isteklerin nafile
Ben babayým, bilir misin oðlum
Kimse evladýnýn kötülüðünü istemez
Babalarýn nasihatlarý bitmez
Ýster dinle, ister savur gitsin yele
Kendime deðil, sana yanarým oðlum, kýyarsan bu sözlere
Ýnan oðlum, düþe kalka geldim ben bugünlere
Allahým korusun beni
Seni muhtaç etmem, ezdirmem ellere
Dönemem artýk bu yoldan, dönemem sözümden, onurumdan
Bir yol tuttum gidiyorum
Biliyor musun oðlum, ben seni çok seviyorum…


Gürsel ÝLERÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: