Sensizlikle yalnýzlýðýn ince sýnýrýndayým þimdi, Eskiden yalnýz olsam da, Senin sevdaný, senin varlýðýný hissetmek, Çekip çýkarýrdý beni o kör kuyudan. Yalnýzlýk diye bir duygu bilmezdim, Kalbinin sýcaklýðýný duyduðumda. Ama þimdi sen yoksun yanýmda... Türlü dostlarým var, Hepsini de ayrý seviyorum ya, Hiç biri dolduramadý, Kalbimdeki þu kocaman boþluðu, Senin sevdanýn boþluðunu... Milyon tane dostum olsa kaç yazar ? Belki yalnýzlýðýmý dindirebilirler ama Ya sensizlik ne olacak, Onu kim dindirecek ? Söyle ! Kim tutup çýkaracak beni bu illet duygudan. Yalnýzlýk deðil bana koyan anla ! Dünya terketse beni umurumda mýydý sanki Sen varken yanýmda... Yalnýzlýk deðil bana koyan anla ! Anla artýk, Sensiz olmak... Çok çok koyuyor bana... Sosyal Medyada Paylaşın:
bilge_t Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.