adalya

aðlayan yüzün yaðmurlu bir akdeniz
eski ve eskimeyen
deniz gelincikleri gördüm. gözlerinden aþaðýya inince
gözlerinden düþüyorum bakmasýn kimse
dönüp almasýn beni yerden. kimse
kar yaðar örter üzerimi
kirliyim biraz.
üzülmesin
kimse.

hani kuþ olur ya bazen insan düþer bir anýya

inceldiðim yerdi gözlerin. viva
ne þenlikti ama. göðün sonsuz bir ova
senindi. seviþmendi. bir daha. viva
seninle komþu olmak bile
ne kadar güzeldi oysa adalya. omzunla..

daðlardan iniyorum adalya. kente girince yaz
erguvanlarý geçince. sen
þaþýrmýyorum

durup coðrafyaný tanýmlýyorum; eðilip bakýyorum usulca
otuzaltý ve otuzyedi küsur doðu boylamlarý arasýnda menekþe tarlalarý bulutlarýn ve...
görüyorum. geniþsin. yirmibinsekizyüzonbeþmetrekare kadar güzelsin.
güneþ doðuyor ve batýyor sende. ay bile..

düþeyim adalya..
günaydýn öpücüðündeki arsýzlýða düþeyim. kendini bilmezliðe.
nereden öpeceðini bilmezliðe.
kurtlarýn kanlý diþlerine ya reddedilmiþ senfoniye..
kalkýp yola düþeyim. eskimediyse o þarkýçaðýrayým
kan tutmuþ gibi gideyim. ve boynudan öpeyim diye.
diye
söylene söylene
bedenimi sereyim aðzýnýn ortayerine
çok öpsün çok öpsünde varsa ayýp yerlerim bitsin diye
ölmüþsem aðzýndan ambrosia içeyim. dirileyim.
bir daha hiç ölmeyeyim. seveyim diye. bir sevgilim olsun.
kendisince güzel bir kýz çocuðu doðursun diye. doðurdukça çoðalalým
çoðaldýkça seviþelim. seviþtikçe yine bölünelim
hücre hücre örgütlenelim.

daha bitmeden yaz sana geliyorum adalya
kentlerin o rüsva yalnýzlýðýndan
oradaki sonsuz insan uðultusundan
geliyordum ve erguvanlarý geçince. sen.


Sosyal Medyada Paylaşın: