Yýldýzlý gecelerde ay yüzüne vururdu Baþka güzel olurdun sanki kalbim dururdu Diktiðin sarmaþýðýn bize þahit olurdu Bir aydý erittiðin öksüz balan bir de ben
Ömrüme adadýðýn sevdan demek yalandý Ölüm dalda titredi yapraklara dolandý Camý saran sarmaþýk feryadýmla sulandý Bir aydý kuruttuðun öksüz balan bir de ben
Aðýdýmý yankýlar mor daðlar, kara taþlar Çektiðin acýlarý haber vermedi düþler Gaflet ninnilerinde pervaza kondu kuþlar Bir aydý uyuttuðun öksüz balan bir de ben
Topraðýnýn üstüne yaðmur yaðdý az önce Üþüdün mü sevdiðim, kefen bezin çok ince Yaðmurdu gözyaþlarým, akýttým birikince Bir aydý darýlttýðýn, öksüz balan bir de ben
Yavuklum, kara gözlüm, yedi köyün ahseni Yakardým o köyleri tatmak için buseni Boynunu uzattýðýn ip öpmüþ en son seni Bir aydý unuttuðun öksüz balan bir de ben
Mücella Pakdemir Sosyal Medyada Paylaşın:
Mücella Pakdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.