Evvel böyle deðildik; bir hâller oldu bize Ayarýmýz bozuldu; frensiz yaþýyoruz Allah rýzasý için gelelim kendimize Yücelmek varken niye zillete düþüyoruz?
Ne kadýnýmýz kadýn ne erkeðimiz erkek Orta yolu bulan yok: ya saldýrgan ya ürkek Birlikten kuvvet alsak savrulmazdýk ki tek tek Yaman çeliþkimize ne yüzle þaþýyoruz?
Hani durulurduk biz yaþ kemâle erince Usûl erkân, yol yordam deðil yerli yerince Hata yapan müminin açýðýný görünce Kapatmak þöyle dursun, altýný eþiyoruz
Kimi þiþer, semirir, kimi de lokma sayar Kimi ihanet eder, kimisi sözden cayar Dost sýrtýndan hançerler, kardeþ gözünü oyar Sevgisiz kaldý yürek; bu yüzden üþüyoruz
Kaç kiþi kadir kýymet, sabýr, þükür biliyor? Paranýn yüzü sýcak; haram tatlý geliyor Emeksiz nimetleri bir kalemde siliyor Helâli tek celsede, temyizsiz boþuyoruz
Ecdada denk nesiller olamadýk; ne fayda? Onlar çelik oktular, bizse kýrýldýk yayda Utanç tablolarýný geçiriyoruz kayda Nefsimizin peþinden meçhule koþuyoruz
Mücella Pakdemir
3. kitap þiirlerimden
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mücella Pakdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.