Benden önce hayatýna giren baþka bir kadýn oldu mu? diye sormuþtun bir keresinde... Ne amaçla sorduðunu bilmiyorum. Annemi sevdim mesela, kadýndý. Hayatýma girmekle kalmadý beni kendisi yarattý bu yüzden bende ona gebe kaldým. Tam 4 yaþýma kadar baþýmý karnýna koyup nefes alýþlarýný dinleyerek uyudum. Baba annemi de çok severdim köyün en güzel yerlerinde öyküler anlattýðý için, oturunca köpeklerin ýsýrmadýðýný, horozlarýn neden sabah erkenden öttüðünü ve kurtlarýn neden uluduðunu ondan öðrenmiþtim. O ölünce çok aðladým. Sonra bizim emekli memur komþumuz iclal haným vardý her gün bahçede ben oynarken benimle konuþmaya çalýþtýðý için belkide samimiyetinden ve sýcaklýðýndan belki de hiç unutamadýðým fesleðen kokusuna benzer kokusundanmýdýr bilinmez unutamadým. Çok sürmedi orta okulda benim için resim yapan bir kýz vardý kýsaca saçlarýyla ve minicik burnuyla Aslý adýnda, bütün resimleri yapmakla kalmaz yaptýðý bütün resimlerinin altýna adýmý yazardý, eksik not almayayým diye ve yanýnda teþekkür etmeyi borç bilirdi nezaketinden... nasýlda kabalýk edip tebessümle geçiþtirirdim onu, hala gözlerimin önüne gelip durur bazen, bu yüzden utancýmda biraz yüzüme vurur. Sonrasýnda benden 2 dönem büyük bir kýz vardý. Giydiði herþeyin yakýþtýðýný düþündüðüm, merdivenlerde her teneffüs sýrasýnda sinsice beklediðim. Onunda gözlerini çok seviyordum ne zaman kantinde kalabalýða girse bende karýþýrdým kalabalýðýn içlerine, sýrf omuzlarý omuzlarýma deðsin diye... Edebiyat öðretmenim vardý, oda bi keresinde bir eyleme katýldýðý için hakkýnda soruþturma açýlarak görevden alýnmýþtý. Üzüntümü gizlemiþtim, hala taþýrým onun haklý gururunu... Eski bir güneydoðu þafaðýnda görevi baþýnda þehit olan ve bizleri büyükçe bir elem ve kedere sokan, ummadýðýmýz bir yasla boðulduðumuz, þehit haberiyle soluduðumuz, yýllarca çocukluðumu saklayamadýðým en kadim dostum kuzenim Ahmet`in kýzý, o kýzýda kendi kýzým gibi sevip benimmiþ gibi de sevinmiþtim. Ama o gidincede çok caným sýkýlmýþtý, nelerin ve hangilerin yasýný tuttum ve tuttuklarým hatýrlayamayacaðým kadar çoktu ki... Yas tutmayý öðrendiðim kadýný da unuttum. Askerden sonra girmiþti hayatýma, henüz neyin nesi belirsiz bir hayat düzenin içinde iken düzensiz bir biçimde girmiþti hayatýmýn en sessiz yýllarýna.Hep o varmýþ gibiydim sanki onla yaþamýþ onla büyümüþtüm. Aklýmdan geçen herþeyi okuyordu sanki, tedirginde olmuyor deðildim hani.. Yaptýðým herþeyi bilebilir korkusuyla bu yüzden baþkalarýný sevmeye yeltenemedim. Ayný þeyleri hissedebildiði ve hissettirebildiði için ve anlatsamda anlaþýlamayacak kadar çok yaþandýðý için ondan sonra iflah olmadým zaten... Daha sayayým mý?
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet gunes Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.