Hepsi Bu

Geçtim bütün saniyelerinden fütursuzca zamanýn
Tam ortasýnda durdum tanrýnýn bahþettiði hayatýn
Ýlk göbek baðýmýn koptuðunu anýmsarým anamdan
Ve ilk ayrýlýðý onda tattýðýmý yaþantýmdan

Tam yirmi dört bin kez indi yeryüzüne sevdalarým
Tam yirmi dört bin peygamber suretinde
Nuh`ta tufan
Ýsa da acý
Musa da sadakat oldular
Ve ben kendimi bildim bileli
Zaman: güzel anlarda geçen birer kabustular

Tanrý yollarýma uzak….
Yollarým tanrýya
Hiçbir kapý açýlmayacak
ve hiçbir sure inmeyecek avuçlarýma
kaç bin alem yaratýlmýþtý kendi topraðýmdan
Daha kaç kehanet görecektim
Kaçýnda mucizelere dönüþecektim
Delikli hayatýmýn ortasýndan

Öptüm milim milim her zerresini yaþanmýþlýklarýmýn
en utangaç kadýnlarý en utanmaz haliyle
yaþadým hep
yaþattým da
aktým zamanýn bütün coðrafyasýndan
üstelik tereddüt etmedim
israfta etmedim severken
þah damarým hep atýp durdu
o attýkça ben sevdim
ben sevdikçe o attý
hep usulsüz
hep kaçak
hep yasaktý
Dudakta söz
Dudakta sýr
Dudakta bir fýsýltý olarak kaldý

Geçtim yaþantýmýn üstünden alenen zamanýn
Hiç yüzüm kýzarmadý
Hiç arsýzca sýrýtmadým
Ben sadece sevdim...
Sevmelerim ki;
Canda ten
Ten de ter
Terde tuz olup aktýlar…
Sevmelerim ki;
kabus zamanlarýn korkaklýðýnda
Göbek baðýmla kendilerini astýlar…

Ben sadece sevdim…
Ve de hala…
Hepsi bu!

(deðil)
...
Sosyal Medyada Paylaşın: