Seni düþünmek, güz yapraklarý gibi dokunsan dökülüyor.
Seni düþünmek, yaz yaðmurlarý gibi umut etsen yok oluyor.
Seni düþünmek, kýr çiçekleri gibi koparsan soluyor.
Seni düþünmek, çocuklar gibi bir gülüyor bir aðlýyor, bir koþuyor bir duruyor, kimi zaman baðýra çaðýra koþarak geliyor, kimi zaman gözleri yerde suskun aðlamaklý gidiyor.
Seni düþünmek! Seni düþünmek! Ölüm gibi, kapýmda bekliyor, bekliyor bekliyor, bekliyor.
1996 karkýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhtar nihat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.