nasýl unuturum o günü sevimli ve z/arif ayrýntýlarla doldururdum içimi kente uzanan gerçek bir manzaram ve aðaçlarým vardý kayalarda otlarým yarýklarda büyümüþ çiçeklerim ve ve sen vardýn gökyüzü gülü gülüveriyordu bana yaðmur kiremitler çatlardý sen yaðmur gözlerinle akardýn yüreðim uçuþurdu baktýðýn yerlerde gecem gündüz olur seni öperdim doða niyetine
duvarda tablo gibiydi kalbim sakin ,kararlý dururdum öylece dururdum eksiksiz yetiþirdim bu okulda heykeller kýskanýrdý beni az þaþýrýr ve bana bakardýn. gözlerin dalardý benim neþeli manzaram ben sende sana tapardým.
nasýl unuturum o günü bu sonsuz özenin hakkýný verir gibi gerçeðin boy aynasýnda benlik havalar zamana görgü tanýðý olurdu görgümden aðý sol yana atardým að kendini bendenize asalet armasý diye takardý ben Karadeniz e kaçardým sen hissederdin, kaldýrýrdýn baþýný ve gülümsemen beni tutardý dönerdi baþým aþk baþa gelirdi, ellerin yüzüme yüzümde ,ellerini içerdim su niyetine
duvar halýsý gibiydi kalbim ben kalbimi sana asardým asardým da usanmadan beklerdim gözlerin parlardý,minyatürdeki beyaz atým ben sadece seni sevdim.
sevilay karaman/19-0cak-2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
sevil-ay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.