Aþýk olman gerekmez, ne Yunus’u sevmen ne de denizi mavi, Þair !
Tuz ile yeþil Erik, Dud’un buruðu, Ýðde’nin unumsu tadý. Ýncir; damla damla bal kusacak; Yapraðý tozlu, sütü yapýþ, kabuðu kaygýn yeþil, içi kumlu çýtýr çekirdek. "Þiir, beþ duyuya hitab edecek !"
Bu masalda böyle baþlar, matitaslarýn özgürmü özgür, Hür ve demokrat Develerin Tellak olduðu ülkemde. "- Öl !" Dedik öldünüz. "- Yaþa !" Dedik süründünüz. Her þey bizim için, aferin !
Güneþin batýdan doðduðu Ülkemde, bir türlü doðmaz umutlar, batar. "- Bir doðruda sen bul, Kara Zurnam ! Ya kýzdýr Medya’yý ya sevindir"
Hani, Aþk Þiiri olacaktý bu, aðlamaklý. Göz Kurum, yaþlý yataðýnda aðlamaz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.