Bütün saçlarını kesmişler sevdiğim

günlerdir suskunum
suskunluðun da bir konuþma þekli olduðunu öðretmiþti annem!!

yaslanmýþým hayatýn yamacýna
bahar gelmiþ / gitmiþ neyime ! çiçek açmýþ /solmuþ çayýrlar bana ne!!

alýp baþýmý gitmenin bir yolunu arýyorum
gitmek ! bir uzak diyar adresi sadece
ya da yol!
gitmek sadece ! gitmek de / nereye?

dün ! oraya gittim!
bir gece yarýsýydý / kimsecikler yoktu
göl durgundu / aynen senin gibiydi yüzü
ve yakamoz da zifir gözlerin ýslanmýþ / baygýn!!
saçlarýn dolanmýþtý ayaklarýma / kokladýðým zülfün!

seni ! ilk gördüðüm park taburesine oturdum
bende bir sigara yaktým / kýrk iki dakikalýk!!
kaç dolmuþ saydým bilmiyorum / kaç tren!
her tren geliþinde yerimden fýrladým
insanlarýn þaþkýn bakýþlarýnda seni aradým
merhaba demeye deðil!!
sadece seni görmeye geldim
yoktun!!

oturdum ! tam senin oturduðun yere
parmaklarýmý / parmaklarýnýn deðdiði
sýrtýmý / sýrtýnýn yaslandýðý
ayaklarýmý / ayaklarýnýn bastýðý
gözlerimi / gözlerinin baktýðý yöne çevirdim
dün akþam oradaydým!!
inan bana / beni nasýl beklediysen
nasýl saatine baktýysan ve nasýl telaþ ettiysen
ben de seni aynen öyle bekledim
merhaba demek için deðil
sadece görmek!!
yoktun!!

kalktým ! aðýr bir taþ gibi
kendi kendimi kaldýrdým
adýmlarým geri gidiyor
sanki bir sonraki tren seni getirecek gibi
saat yirmi otuz gözüm
senin saatin deðil bu saatler
yine de döndüm ardýma baktým
yoktun!!

karakolun köþesinden inerken
polislerin þaþkýn bakýþlarýna takýldým
içimden seni onlara sormak geldi
vazgeçtim / bir sürü soru deðil mi?
zaten sorularý sende bende sevmezdim
belki korkudan / belki belki ! ne bileyim iþte

burasý eskisi gibi deðil gülüm
darmadaðýn / kaldýrým taþlarý sökülmüþ
yerine modern þeyler döþenmiþ
ve saçlarýn kara gözlüm
bütün saçlarýn kesilmiþ !!

çakýllý kahveye uðruyorum þimdi
kapýda yine o beyaz saçlý þiþko adam
durup bir fincan çay içeyim
beyaz peçetelere þiir yazayým dedim
içeri almadýlar gülüm
sen yoksun ya ona yordum
ve inan bana kara gözlüm
dün gece ilk kez orada aðladým

çok sessiz etraf
sanki sadece ben varým
her zamanki yerde oturdum
saat on otuz gülüm
tam beþ fincan çay bitirdim
her sese kulak kabarttým
merhaba demek için deðil
sadece görmek
yoktun!!

üzerinde saatlerce oturduðumuz
o köhne iskele yýkýlmýþ
hani bir sandal aþýrýp göle açýlalým demiþtim ya
iþte o sandallarda kaybolmuþ
çok þey deðiþmiþ burada gülüm
çayýn tadý kaçmýþ
çingene falcýlar yolsuz kalmýþ
ve kara güzlüm
bütün saçlarýn kesilmiþ

bir ara ikimizi tanýyan garson
-abi abla yok mu diye sorunca
kör bir kurþun kaval kemiðime saplandý
öyle yandý ki caným
içim boþaldý
bir çocuk gibi aðladým gülüm!!

kalktým ! saat yirmi üç
sýyrýldým duvar diplerinden
bir kaçak gibi
kimse görsün istemedim
en çokta sen gör istemedim bu halimi
bilirim sen beni hep güçlü görmek istersin
ama dün gece
kapanýp dizlerine
sadece aðlamak isterdim gülüm
anladým ki
avuçlarýnda ki o tatlý ýslaklýk kurumuþ
ve yüzünde nurlaþan hüznünde
benden eser kalmamýþ

anladým ki gülüm
sen giderken benden
bu kara sevdam
dudaklarýmda yarým kelimelerle oynaþmýþ

affet beni kara gözlüm
bir yaðmur gibi düþmüþtüm ayalarýna
ki seni ilk öptüðümde aðlamýþtýn
aðýr vebalindir yaþama hýrsým
yoksa ! yok anlamý hiçbir þeyin
yok yok anlamý
sen olmayan her þeyin

unutma gözüm
bu yaþamý seninle bitireceðim
olsan da olmasan da / fark etmez
belki acý çekeceðim
belki seni bir baþkasýnýn kollarýnda göreceðim
belki düðününe geleceðim

-son nefesimde adýný zikretmeden ölmeyeceðim!!

Sosyal Medyada Paylaşın: