ADINI KOYAMADIM
Dün yeniden boþaldý kuruyan gözlerimden
Bu acýnýn kanlý demleri.
Damlayan yaþlarýmdan oluþan gölde
Bir siluet, tanýdýk geldi:
Adýný koyamadým
Dýþarýda kar, fýrtýna; soðuk dýþarýsý
Sol yaným alev alev yanýyor ama üþüyorum
Omzum pencereye yaslý, gözlerim boþ sokakta
Bardaðýmda tavþan kaný çay, dumanýnda
bir siluet, tanýdýk geldi:
adýný koyamadým
Yasladým sýrtýmý bir banka
Karþýmda sýrdaþým Karadeniz
Elindeki aðýr romaný okuyorum ona
Ben okudukça öfkeleniyor
Ben okuyorum, o öfkeleniyor
Yutuyor yeri göðü, enkazýnda,
Bir siluet, tanýdýk geldi:
Adýný koyamadým
Koþuyorum nereye gittiðimi bilmeden
Uçsuz bucaksýz, zifiri kara kabuslarda
Korkuyorum yalnýz, soluðum kesiliyor
Karanlýðýn içinde bir siluet görüyorum,
Bu kokuyu, bu gözleri tanýyorum
Seni unutamýyorum…
Bir unutmayý beceremiyorum
Adýný biliyorum ama sana
Yeni bir ad koyamýyorum…
Zühre
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.