Volkansýn, sevdaný kýzgýn lavlara saran. Hep mi hüzün hep mi ayrýlýk sana Sakla kalbinin acýlarýný,koy bir kutuya Yolla dünyadan demir alan son gemiyle sonsuza Sen ki gözyaþýnla daðladýn yaralarýný Kapadýn kalbinin kapýlarýný, gömdün kendini karanlýða Sen ki her defasýnda verdin kalbindeki inciyi karþýlýksýz sevdaya Ve sen ki sonunda hep kaybeden oldun kumar masasýnda De geç sadece… Sen bunu hak etmedin, hak etmedin iþte. Sen, gamsýz karanlýðýn içinde parlayan fer Sen, yaslý baðlamada sýzlayan tel Ve sen her yitiþte kendi kendini boðan sel Bekle baharýný, Bakacaksýn uçurtmalar gibi yeryüzüne kuþbakýþý O zaman anlayacaksýn kendi kendine yettiðini Ve o zaman anlayacaksýn kimlerin seni sevdiðini, sevmen gerekenleri Bekle baharýný, Kýskansýn yüzünde açan baharý herkes Þahlansýn sol yanýnda çýlgýnca bir ses Zamaný geldiðinde aç yine perdelerini Göreceksin sevda penceresinde; karlarýn eriyip baharýn geldiðini…
Zühre Sosyal Medyada Paylaşın:
zühree Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.