Yalnız Şiir
Yalnýzlýða vuran þiir
Hüznü kovalayan zaman
Arada sýkýþýp kalmýþ farkýndalýk
Avucumun içinde yazan…
Ya en umutsuz olduðumuz anda,
ince sýzý gibi bir tebessüm yakalarsa bizi parmak uçlarýmýzdan?
O zaman buluruz belki
Ardýndan gideceðimiz doðru ýþýðý…
Doðru ne ki?
Cevapsýz geleceðin
ezberlenmiþ geçmiþe iþlediði
Bol nakýþlý yol harýtasý sadece
Mutluluðun atlaslarý hazýrlanmadý henüz…
“ Sus payý” deniyor küçük mutluluklara
Çýðlýksýz “ ses paylarý” ayrýlýyor acýlarýn karþýsýna
Ard arda kullanýlamayan noktalama iþaretleri gibi
Araya bir “ siz” katmalýsýnýz
Ýzdüþümsüz olmalý…
Yakarmadan bulalým birbirimizi
Tükenmeden ýþýklý þarkýlarýn tamamý
Biz kendi þarkýmýzý yazmýþ olalým
Belki bir gün “ gün” gider,
Gece her daim olur
Yarým kalýrýz belki
Sýðýnacak bir ezgimiz olmalý…
Korkmuyorum
Ama endiþeliyim
Siyahtan baþkasýný giyemeyecek mi ruhum?
Annem çocukluk entarilerimi saklamýþ mýdýr?
Farkýndalýkmýþ…
Boþ ver…
Fark etmeden âþýk olalým
Düþ vaat edelim birbirimize
Göðe çýkýp, el sallayalým yeryüzü renklerine
Hem ýþýðýmýz, hem þarkýmýz olsun
Cevapsýz geleceðin kýr çocuklarý….
Yorma artýk geçmiþini
Durul biraz…
Bir öpücük ver
Sana söz
Sonsuzluk boyunca saklayacaðým yanaðýmda
Ver elini….
Ayþegül Metin
07.03.2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.