Muamma

sýkýlýyorum...
neden mi?
kendi ellerim boðazýmda çünkü...
öylesine...
ölüp kurtulmak için deðil ama can sýkýntýsýndan, kim ne karýþýr!
dost ateþinden çýkýp,
kurtlar sofrasýna meze olduktan sonra...
kim ne karýþýr...
ellerim gözlerimde...
belki bir kaç hayat temasýndan,
belki dostlarýn karþýmdaki anlamsýz rakkaselerini yaþatmak istemediðimden anýlarýmda,
hem sonra...
her insan kendi yaþamýnýn senaryosunu yazar
her insan kendi kalemiyle...
hem sonra...
bazen insan kalemi de kýrmak ister
kendi elleriye...
kalemi kýrarken de hiç kimsenin kalemin kýrýlýþ nedenini bilmesini istemez.
normal deðil mi bunlar?
yoksa ben a normal bir yaþamýn içinde süzülmeyi bekleyen midye kabuðu muyum?
yoksa ben bu yaþamýn anlamýný çözmeye çalýþýrken, hiç bir þey öðrenemeyen sýðýr ordusuna çoban olmuþum da...
yoksa...
"derinlere dalma boðulursun" diye baðýran üniformalý bir askerin ayak seslerini dinlemeyi melodi zanneden esir miyim?...
...
yoksa kendi hayatýmýzý yazmaya çalýþtýðýmýz o kalem...
yoksa çoook eskiden birilerinin elinde kýrýlmýþ da...
yoksa biz kýrýldýðýnýn farkýna varmadan...
kös kös yaþamýþýz da...
yoksa biz bunlarý düþünürken yaþam bir bir eksiliyor da...
ve bir bir eksilirken, birler birikiyor da..
yoksa...
ikiler, üçler bile kapýya dayanmýþ da
yoksa piþmanlýka beraber, son da yaklaþýyor da...
gözlerim,
uyuyor musunuz hala?
ve aklým,
uyarýyor musunuz?
düþünüyor musunuz yaþananlarý
ve yaþarken yaþamaktan mahrum kaldýklarýmýzý,
düþündürtüyor musunuz?
...


Sosyal Medyada Paylaşın: