KIR(I)K BAHARIN ARDINDAN

Bir yad rüzgâr daðlarýn perçemini okþarken,
Bozkýr yanaklarýma iki damla yaþ düþer.
Topuklarý nasýrlý sokaklarda koþarken,
Her mola veriþimde ömürden bir taþ düþer.

Uçurumlar dolarken sýrtýmdaki heybeye;
Sabrýn omuzlarýnda eriþtim her tepeye.
Aklýn hududundaki keþmekeþ bir cepheye
Ulaþtýðým her vakit gövdemdeki baþ düþer.

Ne aydýnlýk göz kýrpar ne de bir bitiþ olur,
Kýraç karanlýklara doðru her gidiþ olur...
Her nefes alýþýmda hayâller iðdiþ olur;
Zembil zembil bahtýmýn yurduna telâþ düþer.

Vuslat asýlý bekler ufkun en son dalýnda,
Yol alýrken gurbetin küreksiz sandalýnda…
Kaderin usturasý yer etmiþse alýnda;
Ne bir huzur sükûnet… payýna savaþ düþer!

Kýrk baharýn ardýndan ister sürün, ister uç;
Sebeplerin rahminde bellidir bütün sonuç!
Þuurumun diþleri düþerken avuç avuç,
Geriye benim gibi bir âmâ nakkâþ düþer!

Hüsnü Özdilek

Sosyal Medyada Paylaşın: