ÇUVAL

ÇUVAL

-Çiçeklerden güllerden daha da nârinim ben
Bir ahýrda hunharca boðulan Nârin’im ben-

Zaman artýk derenin akmaz oldu içinde,
Cevaplar birer birer düðümlendi niçinde...
Gün donar gece donar hayat donar burada,
Kimse bilmez ki her þey kat kat donar burada.
Cin çalýðý korkular çürütürken tenimi,
Bir ceset soðukluðu kaplar tüm bedenimi...
Gün gelmiþ bu derede hem yüzmüþ hem yunmuþtum,
Gün gelmiþ kýyýsýnda gözlerimi yummuþtum.
Þimdi coþup akarken caným sökülür caným,
Ýþkenceye dönüþür her dakikam, her âným!

Gözlerime kum dolar kulaklarýma da su!
Eðertutmaz deresi bir cehennem kâbusu!

Topraðý deþip durur derenin gurultusu,
Gökyüzümü boðarken rüzgârýn uðultusu...
Ýlk kez hissettim suyun dehþetini yüzümde,
Ýlk kez böyle hýçkýrýp aðladým gündüzümde...
Yüreðimin içine sevinçle hüzün girer,
En nârin duygularým kýrýlýr birer birer...
Okula seke seke gittiðim kimi günler,
Çözülürdü neþeden zihnimdeki düðümler.
Okulumu severdim okumayý severdim,
Kitaplarla doðayý dokumayý severdim...

Artýk kara kalemim secde etmez kâðýda!
Bundan sonra sükûtum kefen olsun aðýda!

Hiçbir þeyim kalmadý ne hayâlim ne düþüm,
Balýklara yem oldu gün düþkünü gülüþüm.
Mümkün deðil tenimi delen suya dayanmak,
Mümkün deðildir artýk suyun içinde yanmak!
Yalnýzlýðýn çanlarý hiç susmadan çalýnýr,
Ayaklarým çürürken kollarým parçalanýr...
Burada zangýr zangýr titriyor üþüyorum,
Karanlýðýn dibine düþtükçe düþüyorum...
Korkularým yüzünden kaya terler, su terler!
Çýðlýklar dalga dalga üzerimde biterler...
Bilirim boþunadýr bütün bu çabalarým,
Fakat yine de þevkle umudu çapalarým...

Kaderim, üstümdeki kayadan da aðýrmýþ,
Ýnsan sandýklarým da ya körmüþ ya saðýrmýþ!

Artýk duyulmaz oldu arýnýn výzýltýsý,
Artýk duyulmaz oldu kuþlarýn cývýltýsý...
Noktadan da küçüktü dünyada tuttuðum yer,
Bir kýz çocuðu için bu da büyükmüþ meðer!
Ben hayatý sevmiþtim hayat beni sevmiþti,
Gözlerimde her vakit sevinçler seviþmiþti...
Yüzümdeki tebessüm resimlerde kaldý hep,
Artýk sözcükler bile dökülmez kelep kelep.

Sokaklar öksüz þimdi oyunlarým da yetim,
Yalnýz çocukluðumu yaþamaktý niyetim!

Ýnsandan daha kutsal baþka deðer var mýdýr?
Kötülüðü düþünen iyiliðe yâr mýdýr?
Gönlü kir içindeyken aklý da körkütüktür,
Belki de bu sebepten insan ruhu güdüktür!
Bilemedim, insanlar insanlýðý terk etmiþ,
Bilemedim, çirkinlik tüm zehrini zerk etmiþ!
Bilemedim, ilk defa ben ne yapacaðýmý,
Bilemedim, hayattan böyle kopacaðýmý!

-Suya gömüldüm suya içinde bir çuvalýn!
Vicdansýz yüreklerde parçalanýp çoðalýn!-

Hüsnü Özdilek
Sosyal Medyada Paylaşın: