Ve
Efsunlu Alan…
Gözümün gördüðü, nurdan bir cisim,
Gönlümün daldýðý, efsunlu alan…
Bulamam yýllardýr, bu aþka isim,
Hasrette hakikat, vuslatta yalan…
Silemem alnýmdan bir harfi bile,
Yaþarým, hazsa haz, çileyse çile.
Hûda’dan bir lütuf, mucize ile,
Sen olsan diyorum kapýmý çalan…
Damarlarýmda kan, tenimde cansýn,
Ömre bin haz katan, bir heyecansýn.
Senin ben sandýðýn, aslýnda sensin,
Seni benden atsam, sýfýrdýr kalan…
Kokunu taþýyan yeller esende,
Bütün hissiyâtým toplanýr sende.
Neyleyim bir kere olmuþum bende,
Varsýn etsin sevdan, ömrümü talan…
Ne bu hasretimi aðyâra derim,
Ne de sana zerre sitem ederim.
Derdimi gizlice çeker giderim,
Benim, bu imkansýz sevdâya dalan…
Korkarým günbegün, yaram azarda,
Yanarým ömrümce, ah ile zârda.
Ancak, ey sevgili, bil ki mezarda,
Beklenecek beni, sevdâya salan…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.