Ýnsanoðlu’yuz ama, Ýnsanca hiç yaþayamadýk ... Adem’den bu yana , Ýnsan olduðumuzu bildik de, Ýnsanca birbirimizi hiç anlamadýk !
Nice insanlar geldi geçti.. Ýyileri herkes örnek seçti. Yunus , Mevlana örnekleþti ! Onlara da "evliya" deyip ayýrdýk , Allah’ýn (c.c) istediði "insan" idi onlar, Ýnsanlýðý hiç anlamadýk !
Hep kendimizi düþündük, En iyisi kendimizi gördük... Kimimiz aðlarken kimimiz güldük, Bazen de birbirimizi öldürdük ! "En vahþi yaratýk insandýr..." dediler de, Ne insaný ne de insanlýðý anlamadýk !
Þu dünyayý bir türlü paylaþamadýk, "Yalan dünya", "ahiret ve iman " dedik de... Oturup güzel güzel anlaþamadýk ! Zaman çabuk çabuk geçti de, Anlaþamadan "öbür tarafa" vardýk !...
Haklý ve haksýzla doldu orasý, Ayný kavga içinde iken burasý... Paylaþamadýk bir türlü yalan mirasý, Bu dünya sanki "menfaat dünyasý" Hepsini az çok anladýk da... Ýnsanlýðý hiç anlamadýk ! Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖZELÇİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.