Sen gittin zaman durdu, dingin bir iskelede dinlenmeye çekildi ruhum; özleminle beslenmekte. sözcüklerin tenimde kelepçe küskün bir gece süzülüyor, denizin dalgalarýna hafifçe.. Sana eksilen yanlarýmla gelmedim ruhumun derinliklerinde/ hissedilirken depremler, hala ayaktadýr kalbim.. Dondurdum zamaný senin bakýþlarýnda uðramadan bozguna cinnete dönüþtü yalnýzlýk köhnemiþ yüreðimde.. Ay bile titrerken gecenin ayazýnda ben donmayacaðým... Zamaný buz renginde dondurup öylece kalacaðým.. Býrakta git..!Güçten düþmüþ aciz bedenimi, sesinle,gülüþünle örselenirken içim, yine onlarla besleneceðim. Geçici bir süreyle çöreklenmekte zaman ve yavaþlamakta kalbim.. Zaman yok artýk/ canýný acýtmadým hiç, canýmdan eksildim hep saklý yanlarýmla tamamlanmaya çalýþsamda; þimdi karlý istanbul sokaðýnda avuçlarýma sakladýðým sýcacýk umutla yüreðimdeki boþluðu dondurmak üzereyim... (Bu nasýl ölmek.?)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asi Rüzgar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.