Gökyüzünde Ay’ý seyrederek, Ýçimize dolardý bir serinlik... Ya , o yanýnda yöresinde yýldýzlar, Sanki bizi görür de göz kýrpar...
Dünyadan, Ay’ý seyredip , Candan hep ona Aydede dedik... Nesilden nesile böyle söyledik , Dünyadan öteye gidemedik !
Ay bize bir nurdu, çok temizdi... Elin oðlu gitti çýktý üstüne ! Hani o , bizim Aydede’mizdi ?! Baþkalarý gitti yanýna, gezdi...
Þimdi de Dünyayý seyrediyorlar , Bize sanki bir masal gibi... Dünya ne güzel doðmuþ diyorlar, Onlara gerçek, bize hayal gibi !
Allah’tan bu Dünya boþmuþ , Kim nereye kadar giderse gitsin ! Aydede diyebilmek de hoþmuþ , Bir yokmuþ bir de varmýþ... Herþey bir ömür kadarmýþ ! Gidenler sonunda , nere varmýþ ? Yolculuk ömür kadarmýþ , Menzilde bir mezar varmýþ !...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖZELÇİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.