HADÝ SOYUN GÜLÜMSEYEREK
Bu cehenem ortasýnda ben çok yoksulum
Susuz Kerbelâ çölündeyim yandým, kavruldum
Eðer,Hüseyn’nin kanýna bulaþmak sa, sonum,
Al canýmý ya rab,al feda olsun !
Konuþmaz oldu dillerin, bilmem nicedir,
Çoktan göç edip gitmiþsin bu eski küçe midir ?
El insaf,biraz vicdan ve biraz da merhamet.
Habersiz ezdiðin bu kaçýncý hücremdir ?
Var git benden, yolun hep açýk olsun.
Tuttuðun dileklerin, tez elden muþtular bulsun,
Diyemem, kýyamam kör þeytan yoldaþýn olsun,
Býrak ahüzarýn, ahýn hep benim olsun.
Balacaným bilesen bu yüreðim yaralý,
Bakar, hançerini sapladýðýn gözler hareli.
Hani, sen buralardan gittiðin o günden beri
Yaðmurlar dinmedi, karlar kürülendi.
Gurbetin kokusu acý, yakar genzimi,
Ýçimdeki fýrtýna, yýkar her gün bendini,
Sen sakýn korkma, ben sýmsýký baðladým dilimi,
Sende suya bakma, aynaya bak görmek için kendini.
Balacaným kabul et,hayat sekiz deðil, yedi renk.
Bu gün pembe giysen bile, sonumuz hep beyaz renk.
Boyanmana gerek yok, insanýz biz nihayet,
Bir gün olsun kendin ol, hadi soyun gülümseyerek !
Hande HAGHGOUÝ
10.01.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.