Bir ormanýn yangýnýnda Çýðlýklarý, rüzgarýnda daðýlýr Yaþamýn,kokusunda kan. Nazým’ýn sesi titreþir dillerde,
tek vehür ve orman gibi kardeþçe> Sancýyan yüreklerde Ýnsan olmanýn utancý.. Susan dillerle, insan coðrafyasý Zaman diliminde kayýp. Düþünceler yorgun, Umutlar bitik yarýnsýzlara
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özden Özpınar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.