dört kart açtım bu yalana...

dört kart açtým bu yalana
ikisi senden yana
biri aþktan
diðeri de hak’dan
oysa bana düþen
merhemsiz bir yara

/yýkýlan kule/

derin ve fýrtýnalý bir göðe karþý
bir kule yükselir içinde
yüreðinde ki alev
karanlýk pencereyi yalarken
muazzam bir aþk doðar güne
kayýp bir yalnýzlýktýr aslýnda
umut yazýlý dizelerde seslenen

acýlar kazýyan týrnaklarýnda
kelebek kanatlý bir ömür yatar

boþver zamaný
boþ versen de geri
hayat dolduracak bana ait olaný

/ermiþ/

bir sessiz ve güçlü figür
iman ettiðin gerçek kadar yakýndýr sana
sevap kadar uzaksýn bana
tesadüftün aslýnda aklýmda
bir meditasyon dönemiydi sanýrým
ruhun arsýz bir gölge peþindeydi
sesin göçebe

erenler dergahýnda pusu kurmuþ tekbir
zikrettikçe cemâlini
tespih sabýrla iç güveysi

ya çekecektim sevdaný
ya da çekilecekti alýn yazý

/kader çarký/

saklama yüzünü sûrete
aþk sandýðýn deðildi
baþkasýna sakladýðýn
kendi yaramýn kabuðunda dönüyordu dünya
oysa acý gururunu yitirmiþ bir muamma

en fazla bir þansým hayatýnda
þimdi çevir kaderin çarkýný
düðümü çözecek olan tendir aslýnda

herkesin içinde ki düþman
benim içimde þeytan

/asýlmýþ adam/

hayat aðacýna asýlmýþ bir rüzgarýn uðuldamaz sesi
zamanýn durduðu mehtaplý bir gece de yazýlýdýr
aþk’a düþmüþlüðün nefesi

umarlý yanýlgýlardýr
ihanetin bir baþka adý
siyah üstünde isimsiz bir nokta kadardýr
ölmenin bir baþka adý

ahh sevgili
düþünce eceline tepe taklak
adýmlarýn yumuþak olsun
çünkü düþlerime basýyorsun…