Yetmiyordu binlerce yýllýk deyiþler, Ata sevdasýný aktaran o sözler, Dörtlüklerde kýsýr kalýyordu, Döl tutmasa tabiat ana, yiðit oðullar ne gezer! Sanki kökü kurumuþ erdemin, Bulutu saðmýyordu.
Artýk yolcuydu derviþ, Derdini anlatmanýn yoluna düþmüþ, Çalsa sazýný, çýðýrsa türküsünü; Hiçbir kervan almýyordu.
Yüreðini dillendirmeye aþermiþ, Sözleri ermiþ de, çekilmiþ fiillere, Yüce dizelere dahi göz koymuþ; Bilgeler þiirini vermiyordu.
Yalvarýp yakarýyordu artýk diller, Ser verip, sýr vermiyordu yâd eller, Dünya bir yana gidiyordu, sevda bir yana; Derviþ boþa yýrtýnýyordu.
Ozan ne derse desin, heyhat! Cemaat bildiðini okuyordu.
22.06.2008. 03:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.