Bu yokluðunun þiiridir Yalnýzlýðýma yazýlmýþ Ne kadar üzülmek istemesem de Hep bir yol açýlýyor hüzüne Yýkýlma hele düþmeye gör Üzerine uzanýp kaldýðýn o soðuk Kaldýrým taþlarý bile bakmaz yüzüne
Bu yokluðunun þiiridir Yalnýzlýðýma yazýlmýþ Ne zaman gitmek istesem Hep engeller çýkar önüme Bazen dað olur bazen deniz Yýkýlýr üstüme Durma hele kaç ta gör Yýllar yýlý dost bildiðin mehtap bile için için Güler haline
Bu yokluðunun þiiridir Yalnýzlýðýma yazýlmýþ Önümde uzanýyor tüm mavilikleriyle gökyüzü Bense içimden kara bulutlarý çaðýrýyorum Yaðmur getirsinler diye Aðlamaya gör tut kendini hele kolaysa Heyhat, Boðulur giderim Bir damla göz yaþý kalýr geriye
Bu yokluðunun þiiridir Yalnýzlýðýma yazýlmýþ Özgürce kuþlar dolanýyor tam tepemde Tek onlara seslenebiliyorum Tek onlara yer kalmýþ baðrýmda Unuttum þimdi nerelerdesin Yoksa sende mi kaybettin kendini Bu, dünya denilen Hergele yataðýnda.
Hüseyin AKOVALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
x adamus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.