Sanmayın Sâdece Yaş Yordu Beni…

Görüp saçlarýmý böyle bembeyaz,
Sanmayýn sâdece yaþ yordu beni…
Hüzünlü ömrümün her günü ayaz,
Bahara ermeyen kýþ yordu beni…

Kýlýk-kýyafeti, resimlik ister,
Evi-arabayý, mevsimlik ister,
Mümkünü olmayan bir kimlik ister,
Gönlümün gördüðü düþ yordu beni…

Öyle hoþ söyler ki yalaný kimi,
Sanýrsýn her derdin uzman hekimi.
Katladý sitemi dünya yükümü,
El sözüne uyan eþ yordu beni…

Gitmez bir insanýn, onca aðrýna,
Saplasa hançeri hasmý baðrýna.
Lâkin, üç kuruþluk çýkar uðruna,
Ahbabýn attýðý taþ yordu beni…

Sanki toplanýr da, bir yerde þerler,
Ýkiþer ikiþer yola düþerler.
Umulmadýk anda baþa üþerler,
Vakitsiz aðrýyan diþ yordu beni…

Her iþin var elbet bir yapýþ þekli,
Dertlerin çoðuna, bir yanlýþ ekli.
Zerre kullanmadan, mantýðý, aklý,
Cahilin tuttuðu iþ yordu beni..

Ýnsanlýðý eksik, tavrý tutarsýz,
Ýrfanýný sorma, ilmi yetersiz,
Ballý mevkilere, emeksiz, tersiz,
Torpille yükselen baþ yordu beni…

Soran yok insanlýk doðru izde mi,
Yoksa derinleþen bir krizde mi.
Arsýzlar, hýrsýzlar, yalnýz bizde mi,
Hýrsý ozon delen dýþ yordu beni…

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın: