Gözlerimiz konuştu sadece

tanýmadým kendimi,
ben,
tanýmadým kendimi,
severken ne o bildi nede ben,
arasýra bakýþtýk sadece,
belki bakýþarýmýzdan burkuldu yüreklerimiz,
yada kaynattý, arzu dolu bakýþlarýmýz,
ve de, terledi arzulu bedenimiz,
aþýk mý bana, onu tanýmadan o bilmeden,
geçip gitti günlerimiz.

ama benim yüreðim,
öyle mi,
ne unuttu,ne attý onu içinden,kalbinden,
zaman geldi anýsýna bakýþýný daldý gitti,
zaman geldi, piþmanlýðýna aðladý sararýp bitti,
sevdiðinden vede özlediðinden,
acý çekti yüreðim.

bir tek resmi var o zamandan kalma bende,
o da siyah beyaz bir resim,yarýsý yýrtýlmýþ,
gurup halinde,
baktým hem yýrtýk hem sararmýþ,
keþke dedim,keþke o ve ben olsaydýk resimde,
ama deðildik,
saten hiç olamadýk ki, biz yalnýz,
resme baktým,aþýk gibi bakardý,meðer gözleri
ne o ne de ben,
diyemedik,birbirimize,anlatamadýk oturup,
birbirimizi sevdiðimizi.
gözlerimiz, konuþtu o da sadece bir kez,
bir yerde.

A.Yüksel Þanlýer
17 Ocak 2009-01-07
Antalya.









Sosyal Medyada Paylaşın: