en güzel þiirleri çizip edebimin kenarý ile
yazarým!
yazarým ulan sana ne!
sen
soyun-mumlarý söndür-yataða uzan
üfle aþk’ý…üfle
/sunum/
yaþamak kadardý içinde her þey
köþe baþýnda terk edilmiþ nasihatlerden giyindim
soyundum da geldim koynuna
olur da belki bu sefer
düþersin diye aþka
aþk’a deðil amma
düþmüþtün ihanetin yalanla süslenmiþ kucaðýna
duruþun kaygandý bi kere
kerhen sökülüyordun adýný her zikrettiðimde
dallarýnda sen kokusunu duyana kadar
aðaçlarý asýlmak biliyordum
tinimde acýlar sýrasýný beklerken
tenim dilinde
keyfi yerinde
kaç aþk’ýn lekesini taþýr bilir misin bu geliþlerim
orada öylece duruyorsun
anlamak gerekmez
öðrenmek gerekmez
sadece bir leke
temizle beni
ki
bir kez daha affedeyim seni
/durum/
gözleri anlatmayan bakýþlarý
cezamýn milimetrik sevabý ile uðraþýyordu
kýssadan hisse telaþý sarmýþtý aðzýný
açýldýkça kuyusu
neler çýkacaktý kim bilir
ilk evvel sövecekti ana avrat
oysa bütün suç babamýn
dinleseydi bir kere anlayacaktý
hiç telaþsýz
göz yaþý ile karýþýk savuracaktý saçlarýný
suratýma
suratýma
sýfatsýz ya
bir de en uygun yer ya
damar fakiri ar/sýz nasýl olsa
/sonuç/
yarabbi þükür
ben de seni…